Με την «ΚΛΕΑ» συμπληρώνεται η αλεξανδρινή τετραλογία και τα αινίγματα των προηγουμένων μερών – της «ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ», του «ΒΑΛΤΑΣΑΡ» και του «ΜΑΟΥΝΤΟΒΙΛ» - θα βρουν τη λύση τους. Όταν ο Ντάρλυ, ο αφηγητής, γυρίζοντας από την εκούσια εξορία του σ’ ένα ελληνικό νησί, θα ξαναβρεθεί στην Αλεξάνδρεια, η τρομακτική γοητεία της πόλης αυτής θα τον συνεπάρει και πάλι, όμως αυτή τη φορά θα δει τα πράγματα στις αληθινές των διαστάσεις. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, αλλ’ ο αφηγητής ο ίδιος και η οπτική του έχουν αλλάξει. Η Μέλισσα έχει αφανιστεί από τη μνήμη του. Η Ιουστίνη, που τόσο είχε αγαπήσει, δεν ήταν παρά μια αυταπάτη «στηριγμένη επάνω σε λέξεις, πράξεις και χειρονομίες παρεξηγημένες». Η σημερινή Ιουστίνη τον αφήνει αδιάφορο. Έφτασε η ώρα για να μπει η Κλέα στη ζωή του, όπως θα φτάσει η ώρα για το χωρισμό τους και γι’ άλλες ανακαλύψεις και περιστατικά που θα συνθέσουν την πλοκή του βιβλίου και θα ρίξουν πλούσιο φως στα προηγούμενα.
Η τελευταία σελίδα του Κουαρτέτου έχει γραφτεί, αλλ’ η ζωή – αυτό το «μυθιστόρημα» - συνεχίζεται ατέλειωτα…