Σκοπός της ερευνητικής αυτής εργασίας είναι η διαπίστωση των σχέσεων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Πολιτείας στα Ιόνια νησιά την περίοδο 1799-1807, κατά την οποία δημιουργείται το πρώτο ημιανεξάρτητο ελληνικό κράτος (Επτάνησος Πολιτεία, 1800-1807), μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απόλυτης λατινοκρατίας.
Κατά την εξέλιξη της έρευνας προέκυψαν τρία βασικά ερωτήματα, που έπρεπε να απαντηθούν: 1ο) Ποιος ασκούσε την πραγματική εξουσία στα Επτάνησα κατά την περίοδο 1799-1807; 2ο) Ποιος διαμόρφωσε τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας και ποιο το είδος των σχέσεων αυτών (συναλληλία ή πολιτειοκρατία) την υπόψη περίοδο; 3ο) Για ποιους λόγους επικράτησε το συγκεκριμένο είδος σχέσεων;
Για τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ
…Ο Καποδίστριας ανέθεσε τη σύνθεση της Κατηχήσεως στον εκ Κεφαλληνίας λόγιο ιερομόναχο Γερμανό Καρούσο483, ο οποίος ανέλαβε αυτή την εργασία «με μεγαλωτάτην χαράν».484 Ο Καρούσος όμως δεν περιορίστηκε στα στενά όρια που είχε καθορίσει η πολιτική εξουσία και δεν δίστασε να λάβει από την Κατήχηση του Ν.Βούλγαρη και «να προσθέσει ένα ακόμη μέρος, το τέταρτο, που είναι και το σπουδαιότερο».485 Το τέταρτο αυτό μέρος φέρει ορθά τον τίτλο Κατήχησις Ιερά, καθόσον είναι το μόνο κεφάλαιο το οποίο συνάδει με το σκοπό της εκκλησιαστικής κατηχήσεως, που είναι «η διδασκαλία μόνο των θεμελιωδών αληθειών της χριστιανικής πίστεως.»486 Όταν ολοκληρώθηκε το έργο, ο Καποδίστριας διαβίβασε προς τον Καρούσο τόσο την προσωπική του ευαρέσκεια, όσο και το σχετικό εγκριτικό θέσπισμα της Γερουσίας.Παράλληλα εξέφραζε την πεποίθησή του ότι «οι Πατέρες όλοι των Φαμιλιών και οι της Επικρατείας Πολίται» θα χρεωστούν σ’ αυτόν μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής ότι στην επιστολή του αυτή ο Καποδίστριας εξέφρασε ξεχωριστά την ικανοποίησή του στον Καρούσο για την προσθήκη του τέταρτου μέρους (Κατήχησις Ιερά) επειδή, όπως χαρακτηριστικά έγραφε, «αυτό έλειπεν» και «ήτον πολλά αναγκαίον εις ένα Λαόν Χριστιανικόν και Ορθόδοξον».Με αυτόν το διακριτικό τρόπο έδειξε το περιεχόμενο που θα ήθελε να έχει συνολικά η Κατήχηση, διαφοροποιούμενος από το σκοπό και το περιεχόμενο που είχε καθορίσει η πολιτική εξουσία.«Τον Καποδίστρια δεν απασχολούσε απλά και μόνο το πρόβλημα της εκπαίδευσης της νεότητας, αλλά πρώτιστα το ζήτημα της διαπαιδαγώγησής της κατά τρόπο ηθικό, χρηστό και σύμφωνο προς τη διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης»….απόσπασμα από το βιβλίο
Για ενδεικτικό κεφάλαιο, πατήστε εδώ
Ο Μιχαήλ Ε. Γιαπιτζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα (1959), όπου μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τη σχολική του φοίτηση. Πτυχιούχος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (1981), υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Γνώστης τριών ξένων γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά, σερβοκροατικά), μετείχε σε διεθνείς και διμερείς συναντήσεις και συσκέψεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπου και υπηρέτησε. Κατ’ επανάληψη Πρωταθλητής Ελλάδος στο ξίφος μονομαχίας, συμμετείχε σε διεθνείς αγώνες ξιφασκίας. Πτυχιούχος Θεολογίας (2001) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), εργάσθηκε για μια πενταετία ως καθηγητής Θρησκευτικών σε ιδιωτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, απ’ όπου αποχώρησε λόγω ανακλήσεώς του στον Ελληνικό Στρατό, οπότε και του απενεμήθη από τον Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων (Α/ΓΕΕΘΑ) εύφημη μνεία για την άριστη εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής. Έλαβε από το Θεολογικό Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης (2022) στην Εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος. Νυμφευμένος και πατέρας μιας θυγατέρας.
«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν»
Τηλέφωνα Παραγγελιών
Καλάθι
HellasSITES