Poeta nascitur Ο ποιητής γεννιέται. Μία μεγάλη αλήθεια
που δεν έχει ακόμα αμφισβητηθεί. Χάρισμα μέγα ο ποιη-
τής, γι’ αυτό φέρει και τον ανεκτίμητο τίτλο: ποιητής, δημι-
ουργός.
Μία σπουδαία όμως επεξήγηση. Δεν είναι τόσο λίγοι οι
ποιητές, όσο φανταζόμαστε. Είναι πλήθος ολόκληρο, τερά-
στιο ποσοστό στους ανθρώπους αλλά θέλει τη σπίθα για να
λάμψει. Και η σπίθα είναι συνήθως ο πόνος, η πικρή γεύση
της ζωής, το μεγάλο γιατί προς τον Δημιουργό αλλά και η
άδολη χαρά, η γεύση της ομορφιάς της ζωής.
Ο Θεός διάλεξε το περιβόλι που πέταξε από πάνω τον
σπόρο και με έσπειρε. Εγώ, στη δύση της ζωής μου, τρα-
γουδώ τα βιώματά μου μέσα σε αυτό τον αγρό. Βιώματα
που είναι πανανθρώπινα, που εγγίζουν την κάθε ψυχή, που
μέσα στα οποία ανακαλύπτει ο καθένας τον εαυτό του.
Καλή μας συμπορεία λοιπό