Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στα κυριότερα εθνικά μας θέματα όπως, το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και γενικότερα τα Ελληνοτουρκικά, το Σκοπιανό-Μακεδονικό, το Κυπριακό, το Βορειο-ηπειρωτικό κ.ά., με ειδική μνεία στα δίκαια της Ελλάδος τα οποία αμφισβητούνται από την Τουρκία, η οποία επιδιώκει να αναθεωρήσει το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου, το οποίο έχει καθοριστεί οριστικά από διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες, τις οποίες έχει συνυπογράψει η Τουρκία και οι οποίες λόγω του περιεχομένου τους και της μακροχρόνιας εφαρμογής τους, έχουν καταστεί ποχρεωτικές-αναγκαστικές [jus cogens].
Ως εκ τούτου, οι αυθαίρετες, παράλογες και παράνομες επιδιώξεις της Τουρκίας, με απειλές πολέμου [casus belli], αλλά και με την ενθάρρυνση κάποιων από τους φίλους, εταίρους και συμμάχους μας, διαταράσσουν την ισορροπία της περιοχής και θέτουν σε κίνδυνο την ειρηνική συνύπαρξη και ασφάλεια των λαών.
Τέλος, στο βιβλίο εμπεριέχονται ιδέες και προτάσεις για το χειρισμό της ειρηνικής επίλυσης των εθνικών μας θεμάτων, τα οποία έχουν καταστεί πρόβλημα που αιμορραγεί, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τις προβλέψεις του Κατ. Χάρτη του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαστηρίου
Με τη Συνθήκη της Λωζάνης άρθρο 16 η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος στο Αιγαίο και καθορίζει τα σύνορα της , άρθρο 6 , στα τρία μίλια από τις ασιατικές ακτές της, ενώ παράλληλα παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων της Δωδεκανήσου, του Καστελόριζου και των εξ’ αυτών εξαρτωμένων νήσων και νησίδων, κατεχομένων τότε υπό της Ιταλίας.
Με το άρθρο 12 η Συνθήκη τής Λωζάνης επικυρώνει τίς Συμφωνίες τού Λονδίνου του 1913 και των Αθηνών τού 1914, που έδωσαν τέλος στους Βαλκανικούς πολέμους και αναγνωρίζει την κυριαρχία τής Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου και ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης ,Χίου και Ικαρίας.
Με το άρθρο 13 της Συνθήκης της Λωζάνης , η Τουρκική κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση να απαγορεύει τις
υπερ-πτήσεις της στρατιωτικής της αεροπορίας ,πάνω από τα ανωτέρω Ελληνικά νησιά και κατ΄ επέκταση και τα εντεύθεν προς την ηπειρωτική Ελλάδα νησιά ,νησίδια ,χωρική θάλασσα, υφαλοκρηπίδα, εναέριο χώρο κτλ.
Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Συμφωνία των Παρισίων του 1947 άρθρο 14, η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα εν πλήρη κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου μετά των παρακειμένων νησίδων και του Καστελόριζου.
Στην περίπτωση όμως που η απόσταση μεταξύ των δύο χωρών είναι μικρότερη των έξη μιλιών, τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών είναι η μέση νοητή γραμμή, σύμφωνα με το διεθνές εθιμικό δίκαιο και τη Συμφωνία του Ο.Η.Ε. της Γενεύης του 1958 και του Καράκας του 1982 .
Το ΝΑΤΟ όμως δυστυχώς, παραβλέποντας τις διεθνείς συμφωνίες, με την έκδοση των τοπογραφικών χαρτών, για τις στρατιωτικές του ασκήσεις, αγνοεί τα υπάρχοντα εθνικά σύνορα και εκλαμβάνει το Αιγαίο ως ενιαίο χώρο, με συνέπεια να εξάπτεται η φαντασία των Τούρκων, ενώ θα έπρεπε οι χάρτες των ασκήσεων να απεικονίζουν επακριβώς τα νόμιμα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών και δη των Ελληνικών νησιών και της απέναντι ακτής της Μικράς Ασίας, όπως αναλύουμε λεπτομερώς στο βιβλίο.
Τηλέφωνα Παραγγελιών
HellasSITES