Θα σας πω μιαν ιστορία απλή και λυπητερή – γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή.
Τι γρήγορα που φεύγομε και αφήνομε τον ήλιο και τη θάλασσα, τα λουλούδια και το φεγγάρι!
Τα παλαιά τραγούδια είναι γεμάτα δάκρυα – και τα χείλη των νέων που γελούνε φανερώνουν το τόξο της οδύνης: γιατί και η χαρά δεν είναι παρά ένας καημός που περιμένει την ώρα του να ’ρθει – είναι ο άμμος πάνω από την πέτρα την αληθινή που τονε σκορπάει ο άνεμος. Έτσι ξεγελιούνται κι οι καρδιές μας, σαν τις μυγδαλιές, που πολλές φορές ανθίζουν προτού νά ’ρθει η πίκρα του χειμώνα…
Εσείς που θα διαβάσετε αυτήν την ιστορία θα σκεφθείτε ίσως πως με περισσότερην υποταγή κι ευγνωμοσύνη πρέπει να ζήσομε τη θλίψη της ζωής που μας έδωσε η Μοίρα. Αχ, όσους και να πυργώσει η ανθρώπινή μας περηφάνια άλικους βράχους μέσα στη ρεματιά του βίου, πάντα το θλιμμένο το ποτάμι θα κυλήσει κάτω απ’ τις κλωνόγερτες ημέρες μας τα πονεμένα του νερά, βουβά κι αργά, προς τη μεγάλη θάλασσα τη σκοτεινή που είναι η ευτυχία η αληθινή – γιατ’ είναι η αιώνια αλήθεια.
Je vais vous dire une histoire simple et triste — car c’est ainsi qu’est la vie.
Dieu, que nous sommes prompts à quitter cette terre, laissant le soleil, la mer, les fleurs et la lune!
Les chansons d’autrefois sont pleines de larmes – et dans le rire des jeunes gens se devine la grimace de la douleur: car la joie n’est qu’une peine qui attend son heure pour venir – elle n’est sur la pierre dure qu’une couche de sable que le vent disperse. C’est ainsi que nos cœurs s’illusionnent comme les amandiers qui fleurissent souvent juste avant l’arrivée de l’âpre hiver…
Δυο Λογια από την πλευρα του επιστημονικού υπευθυνου
της εκδοτικης σειρας
“Νεοελληνικη Λογοτεχνια σε Μεταφραση”
Αποτελεί ξεχωριστή εκδοτική στιγμή για τις εκδόσεις “Γρηγόρη” και ιδιαίτερη τιμή για εμένα προσωπικά ως επιστημονικό υπεύθυνο της εκδοτικής σειράς “Νεοελληνική Λογοτεχνία σε Μετάφραση” η ένταξη της γαλλικής μετάφρασης της “Κερένιας κούκλας” του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου στα βιβλία της αξιόλογης αυτής σειράς. Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (Αθήνα 1867-1911) υπήρξε ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, επιχειρηματίας του θεάτρου. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του που δημοσιεύθηκε το 1911, μετά τον θάνατο του συγγραφέα, έργο που έχει χαρακτηριστεί ως ποιητική πεζογραφία ή κορυφαίο «αθηναίικο ρεαλιστικό μυθιστόρημα». Το βιβλίο περιγράφει μια λυπητερή ιστορία μεταξύ τριών νέων, της Βεργινίας, η οποία πάσχει από αναιμία, του Νίκου, ο οποίος είναι ο άντρας, και της Λιόλιας, η οποία φροντίζει τη Βεργινία. Η Λιόλια και ο Νίκος ερωτεύονται, ενή η Βεργινία πεθαίνει. Τελικά, ο Νίκος και η Λιόλια παντρεύονται και αποκτούν ένα παιδί, ίδιο η Βεργινία, το οποίο όμως πεθαίνει. Η πλοκή εξελίσσεται στην Αθήνα, στην περιοχή του λόφου του Φιλοπάππου.
Επιθυμώ να ευχαριστήσω τον καλό φίλο, εκλεκτό συνάδελφο καθηγητή, καταξιωμένο ερευνητή και μεταφραστή Γάλλο Νεοελληνιστή, Henri Tonnet για την ευγενική πνευματική προσφορά του της γαλλικής μετάφρασης του έργου. Ευχαριστώ και τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης καθώς και τη συνάδελφο καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αγγέλα Καστρινάκη, για την ευγενική παραχώρηση του ελληνικού κειμένου, γεγονός που μας επέτρεψε να προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό μια αξιόλογη δίγλωσση έκδοση.
Δημήτρης Φίλιας
Καθηγητής Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Ιονίου Πανεπιστημίου
La Poupée de cire, unique roman de Constantin Christomanos
Constantin Christomanos (Athènes 1867-1911) est connu du public français par le Livre de l’Impératrice Élisabeth. Ce journal intime lyrique a, en partie, créé le mythe de Sissi. Les Grecs, qui apprécient surtout Christomanos comme fondateur du théâtre hellénique moderne («Nouvelle Scène» -1901), ont admiré son roman, paru en livre en 1911, après la mort de l’auteur, «La Poupée de cire».
Ce roman (inédit, jusqu’à présent, en français) est la triste histoire de l’ouvrier Nikos marié à une femme malade, Virginia, et invinciblement attiré par la jeune Liolia. Cet amour défendu, va entraîner la mort de Virginia, de Liolia, de Nikos et du petit être maladif surnommé «la poupée de cire» qui est leur enfant. La sensibilité «fin de siècle» appliquée, de façon inattendue, à la vie des ouvriers grecs crée une atmosphère étrange où se mêlent la description lyrique d’un décor enchanteur et un regard cruel sur la misère, la maladie, la superstition et la méchanceté (en particulier féminine).
Constantin Christomanos fut une personnalité intellectuelle de la Vienne d’avant la guerre de 14. Il a collaboré à la Neue Freie Presse et dirigé la Wiener Rundschau.
Henri Tonnet
Professeur émérite à Paris IV-Sorbonne
Ancien Directeur de l’Institut Néo-hellénique à la Sorbonne
Τηλέφωνα Παραγγελιών
HellasSITES