Ένας Γάλλος εκπαιδευτικός, που ζει κι εργάζεται στην Ελλάδα, παρατηρεί και καταγράφει τις συμπεριφορές των Ελλήνων, κρίνοντας παράλληλα τον τρόπο λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας. Μέσα από τις σκέψεις του παρουσιάζεται μια κριτική της καθημερινότητας, που ο εγχώριος πληθυσμός, λόγω συνήθειας ή βολέματος, δεν αντιλαμβάνεται και την προσπερνά. Εκφράζοντας τα συμπεράσματά του, που προκύπτουν απ’ όσα βιώνει κι αντιμετωπίζει, ο ξένος παρατηρητής διαπιστώνει ότι η χώρα μας, από τη μια, αισθάνεται υπερήφανη για τη συνδρομή της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ενώ από την άλλη αρνείται πεισματικά να προσαρμόσει και να εκσυγχρονίσει τους βασικούς της θεσμούς.
Με τη μορφή αποφθεγμάτων ή σκέψεων, περιγράφεται μια Ελλάδα που συνεχίζει να ζει αμέριμνη στους ρυθμούς της, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το παρόν καθορίζει και το μέλλον, με τους πολίτες της ν’ αρνούνται ν’ αλλάξουν συμπεριφορά, αρκούμενοι απλά να επιρρίπτουν σε άλλους τις ευθύνες, ίσως γιατί πάντα κάποιος τρίτος παράγων τους σώζει ή τους προστατεύει, και συνεπώς αυτή η νοοτροπία «ποτέ δεν πεθαίνει».
Χωρίς να προβάλλεται κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία, ο συγγραφέας αυτών των σκαλαθυρμάτων καταγράφει αλήθειες για τις βασικές παθογένειες της νεοελληνικής καθημερινής ζωής, που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά συνειδητά τις προσπερνούμε. Ίσως γιατί δεν επιθυμούμε την αλλαγή τους ή γιατί τα προσωπικά συμφέροντα υπερισχύουν των κοινών, με αποτέλεσμα ξένοι παράγοντες να καθορίζουν όχι μόνο την καθημερινότητά μας, αλλά και το μέλλον των παιδιών μας.
Ο Γιώργος Φρέρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει µόνιµα από το 1985.
Πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας Α.Π.Θ. και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, έκανε τις µεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήµιο «Φρανσουά Ραµπελαί» της Τουρ, Γαλλίας.
Υπηρέτησε ως Δάσκαλος γαλλικής γλώσσας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων και ως Καθηγητής Συγκριτικής Γραµµατολογίας στο Τµήµα Γαλλικής του Α.Π.Θ., ιδρύοντας, το 1998, το Εργαστήριο Συγκριτικής Γραµµατολογίας, εκδίδοντας το ετήσιο επιστηµονικό γραµµατολογικό περιοδικό, Δια-Κείµενα,µε άρθρα στην ελληνική, γαλλική, αγγλική, ιταλική, ισπανική και γερµανική γλώσσα, καθώς και την επιστηµονική εκδοτική σειρά «Διακειµενικά».
Υπήρξε πρωτοπόρος στα ευρωπαϊκά µεταπτυχιακά προγράµµατα και τα κυριώτερα επιστηµονικά του έργα θεωρούνται:
• Ο «Μισελληνισµός» του Σατωβριάνδου και ο «φιλελληνισµός» του Λαµαρτίνου (στα γαλλικά), 1976
• Ο Πρώτος παγκόσµιος πόλεµος και η εθνική κρίση συνείδησης, στην Ελλάδα και στη Γαλλία, µέσα από το µυθιστόρημα (στα γαλλικά), 1985
• Εισαγωγή στο πολεµικό µυθιστόρηµα, ελληνικό και ευρωπαϊκό (στα ελληνικά), 1992
• Εισαγωγή στη Γαλλοφωνία. Πανόραµα γαλλόφωνων λογοτεχνιών (στα ελληνικά), 1999.
Παράλληλα έχει εκδώσει, τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές:
•Λυσίπονοι ρυθµοί, 1984
• Χροναξία, 1987
• Ουλές Ονείρων, 1997
• Ιριδισµοί υποµονής, 2002
• Επιπεδόκυρτα 2006
• Μεταστάσεις στην κοίτη του έρωτα, 2008
• Διαθήκη, 2015.
Ασχολήθηκε και µε τη λογοτεχνική µετάφραση, αποδίδοντας στα ελληνικά: Saint-Exupéry, Eugène Guillevic, Léopold Senghor, Jules Supervielle, Ceïl Jouanar, Jean Joubert, Frédéric-Jacques Table, Louise Labé και δύο ποιητικές συλλογές του Christian Bobin, σε συνεργασία µε τη σύζυγό του, Μαρία Ορφανίδου.
Στα γαλλικά µετέφρασε: Δηµήτρη Χατζή, Μάρκο Αυγέρη, Βασίλη Μάργαρη, Κώστα Βλάχο, Χρυσάνθη Ζιτσαία, Αρχιµανδρίτη Ιερόθεο Βλάχο, Ιεροµόναχο Μωησή, Φρίξο Τζιόβα, Γιοσέφ Ελυγιά και Κώστα Νικολαΐδη.