Μὲ τὴν ἐργασία αὐτὴ γίνεται προσπάθεια νὰ παρουσιαστεῖ τὸ γενικὸ πλαίσιο (= περίγραμμα) τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ γίγνεσθαι κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μακρόχρονου διαστήματος 1821-2017 τῆς δημιουργίας καὶ τῆς πορείας τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.
Στὰ ἐκπαιδευτικὰ πράγματα ἐκδηλώθηκαν διάφορες κινήσεις (θετικές-ἀρνητικές), προσπάθειες θεμελίωσης, ἀποκρυστάλλωσης, ἀνασυγκρότησης, ἀναδιάρθρωσης αὐτοῦ ποὺ ὀνομάζεται «ἐκπαιδευτικὸ σύστημα», ἀλλὰ καὶ ἀδράνειες, ὀπισθοδρομήσεις, ἀνατροπές, ἀκολουθώντας ἔτσι τὴ γενικὴ πορεία τῆς χώρας.
Οἱ διάφορες γενικῶς ἀλλαγὲς ποὺ σημειώθηκαν εἶχαν –θεωρητικὰ– ὡς στόχο τὴν προσαρμογὴ τῆς ἐκπαίδευσης στὶς κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ στὸ μεταξὺ διαμορφώνονταν, δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ τιτλοφορεῖται «ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμιση», μὲ ἐπιδίωξη τὸν ἀστικὸ ἐκσυγχρονισμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐμφάνιση τῶν ὀπισθοχωρήσεων καὶ τῶν «κατεδαφίσεων» τῶν θετικῶν βημάτων, αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ ὀνομάζεται «ἀντιμεταρρύθμιση», συνθέτουν τὸν γενικὸ «καμβά» μέσα στὸν ὁποῖο κινήθηκαν οἱ ἐκπαιδευτικὲς διαδικασίες.
Για τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ
Ὁ Δαυὶδ Ἀντωνίου γεννήθηκε στὴ Λίμνη Εὐβοίας, ὅπου καὶ ὁλοκλήρωσε τὴν ἐγκύκλια ἐκπαίδευσή του (δημοτικὸ-γυμνάσιο). Τὸ 1958 εἰσῆλθε στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ὡς ὑπότροφος καὶ τὸ 1964 ἔλαβε πτυχίο Φιλολογίας μὲ βαθμὸ «Λίαν καλῶς». Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία (1964-1966) εἰσῆλθε στὴ δημόσια ὑπηρεσία καὶ πηρέτησε ὡς φιλόλογος καθηγητὴς σὲ διάφορα σχολεῖα καὶ θέσεις: Γυμνάσιο-Λύκειο Λουτρῶν Αἰδηψοῦ, 4ο Λύκειο Ἀθηνῶν, 2ο μεταλυκειακὸ Προπαρασκευαστικὸ Κέντρο Ἀμπελοκήπων (διευθυντής), Κέντρο Ἐκπαιδευτικῶν Μελετῶν καὶ Ἐπιμόρφωσης (ὅπου ἐργάστηκε στὴν ἀναθεώρηση καὶ συγγραφὴ κρατικῶν διδακτικῶν βιβλίων, στὸν τομέα τῶν ἀναλυτικῶν προγραμμάτων, τῆς ἐπιμόρφωσης τῶν καθηγητῶν καὶ τῆς σύνταξης ἐγκυκλίων καὶ ὁδηγιῶν διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν), ἐνῶ γιὰ κάποιο διάστημα ἐθήτευσε καὶ στὴν ἰδιωτικὴ ἐκπαίδευση (σχολικὴ καὶ φροντιστηριακή). Παράλληλα ἀσχολήθηκε μὲ τὴ συγγραφὴ βιβλίων καὶ βοηθημάτων σχετικῶν μὲ τὴν Ἑλληνικὴ καὶ Λατινικὴ Γραμματεία. Ἡ μέχρι σήμερα συγγραφική του «παραγωγή» διακρίνεται σὲ καθαρῶς «φιλολογική» (1966-1984: ἑρμηνευτικὲς ἐκδόσεις ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ Λατίνων συγγραφέων - θεωρητικὰ περὶ τὴν κλασικὴ φιλολογία - βοηθητικὰ Γυμνασίου, Λυκείου, Ὑποψηφίων ΑΕΙ κλπ., ὑπὲρ τοὺς 50 τίτλοι) καὶ σὲ «ἱστορική» (1985 καὶ ἑξῆς), ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀντικείμενο τὴν ἱστορία τῆς νεοελληνικῆς ἐκπαίδευσης (18 αὐτοτελῆ ἔργα - 33 ἐκδεδομένες μελέτες καὶ 10 ἀνέκδοτες - παρουσιάσεις βιβλίων - 4 ἐρευνητικὲς ἐργασίες σὲ ἐξέλιξη).