Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη. Σπούδασε Επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για την γέννηση το θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια ιστορία θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελούσε για δύο δεκαετίες (αντι)πρόεδρος. Παράλληλα εξακολουθούσε να διδάσκει Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον “Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη”. Έχει δημοσιεύσει περισσότερο από 100 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.
Το παρόν βιβλίο, αφιερωμένο στο όμορφο και φιλόξενο νησί της Καρπάθου και στον συνάδελφο Μηνά Αλ. Αλεξιάδη, ομότιμο καθηγητή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικό Γραμματέα της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, αποτελείται από ένα ποιητικό εγκώμιο της νήσου, δύο μελετήματα και πέντε βιβλιοκρισίες.
Τα μελετήματα είναι μια δραματουργική και διαλεκτολογική ανάλυση των κωμωδίας O Kαρπάθιος ή ο κατά φαντασίαν ερωμένος του Σωτήρη Kουρτέση (1862) και η λαογραφική μελέτη Ο Καρπαθιακός Τύπος και η λαϊκή στιχουργία. Μια περίπτωση της «ενδιάμεσης λογοτεχνίας» μεταξύ προφορικότητας και εγγραμματοσύνης, μελέτη που τοποθετεί την περίπτωση της Καρπάθου στα γενικότερα συμφραζόμενα του προβληματισμού για τις γραπτής μορφές του προφορικού αυτοσχέδιου έμμετρου λόγου.
Οι βιβλιοκρισίες αφορούν τη μονογραφία των Brandl και Reinsch για τη λαϊκή μουσική της Καρπάθου (1992), το βιβλίο του Αλεξιάδη για το λαϊκό πολιτισμό των Δωδεκανήσων (2003) και τα Πρακτικά του Β΄ Διενθούς Συνεδρίου Καρπαθιακής Λαογραφίας (2003), το βιβλίο του Bernard Vernier για την Κάρπαθο (ελληνική εκδοχή 2001), την έκδοση των πρακτικών του Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Καρπαθιακής Λαογραφίας (2016) και τον τιμητικό τόμο του Μ. Βαρβούνη για τον Μηνά Αλ. Αλεξιάδη (2016).