Πολλές φορές ἐπιχειρεῖται μιά προσπάθεια προσαρμογῆς ἤ σχετικοποίησης τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος καί ἤθους πρός τά σύγχρονα δεδομένα καί τίς ἀνθρώπινες φθαρτές ἀνάγκες καί, παράλληλα, διαπιστώνεται ὅτι ὑπάρχει μιά τάση ἀλλοίωσης τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ μέ διδάγματα καί προσεγγίσεις, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τό καθαρό χριστιανικό ἦθος τῶν Πατέρων μας. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἀλλοτριώνεται τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό ἦθος καί ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἴδια ἀκριβῶς φαρισαϊκή πρακτική: κατάχρηση τῆς πίστεως καί ἐκμετάλλευση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ. Μετά τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ ὅμως διαμορφώθηκε μιά νέα κατάσταση: χριστιανικό ἦθος δέν εἶναι αὐτό τῶν κανόνων καί τῶν ἀρχῶν ἀλλά αὐτό τῆς ἐλευθερίας καί τῆς προσωπικῆς κοινωνίας, πού προέρχεται ἀπό κενωτική ἀγάπη. Γιά τή Δυτική Θεολογία κάποιος μπορεῖ νά γνωρίσει τό Θεό, μόνο ὅταν τηρεῖ τίς ἐντολές Του. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία, ὅμως, γνωρίζεις τό Θεό, ὅταν ἀγαπᾶς, πού σημαίνει ὅτι μετέχεις στήν ἀγάπη Του καί τή βιώνεις ἐν κοινωνίᾳ μέ τόν πλησίον.
Για τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ