Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ ὁ οὐρανός. ετέστης πρὸς θαλάµους φωτοειδεῖς, νυµφικοῖς κοσµουµένη στολίσµασι, παρθενικὴν ἔχουσα λαµπάδα τῇ δεξιᾷ, τῇ δὲ ἑτέρᾳ φέρουσα τὴν ἀποτµηθεῖσάν σου κεφαλήν. Καὶ νῦν παρισταµένη Χριστῷ τῷ σῷ Νυµφίῳ, τοὺς σὲ ὑµνοῦντας περιφρούρησον. Τροπάριο α΄ τῆς θ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνα.
Βλ. σ. 69.
Νεοσύνθετον ἑόρτιον Ἀπολυτίκιον τῆς µεγαλοµάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. οφίαν µοι δώρησαι, Αἰκατερίνα σοφή, δι’ ἧς σὺ κατῄσχυνας σοφῶν φληνάφων πλοκάς, τὴν Πίστιν ἀµύνουσα. Πᾶσαν γὰρ σὺ σοφίαν, ἀνθρω- πίνην καὶ θείαν, ἔθηκας πρὸ ποδῶν γε τοῦ Κυρίου προφρόνως. Πρεσβείαις οὖν θεοδέκτοις πίστει στερέωσον.
Βλ. τοῦτο στό παρόν βιβλίο σ. 15-16.