Ἡ διαμάχη τοῦ ΙΔ΄ αἰώνα παραμένει ζωντανή μέχρι τίς μέρες μας. Τό σχολαστικό πνεῦμα τῆς νέκρωσης τῆς θεολογίας καί τῆς ἐν γένει ἀπόρριψης τῆς ἡσυχαστικής Παραδόσεως διαπνέει τόσο τήν Δύση ὃσο καί την Ἀνατολή. Μποροῦμε, λοιπόν, νά τονίσουμε τήν ὓπαρξη δύο ρευμάτων. Τοῦ ἀνθρωπισμοῦ διαφόρων ἀποχρώσεων καί τοῦ Θεανθρωπισμοῦ ὡς βιβλικοπατερικῆς ἀπάντησης. Τό διάφορο ὑπόβαθρο τῶν δύο ρευμάτων δέν εἶναι πάντοτε εὒκολο νά ἐντοπισθεῖ, καθότι κινοῦνται στά ἲδια θεολογικά καί ἐκκλησιαστικά πλαίσια καί φαινομενικά ἐμμένουν στήν ἲδια παράδοση.
Ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 συγκλήθηκε γιά θέματα πού ἀφοροῦσαν στή σωτηρία τῶν πιστῶν ἀφοῦ οἱ κακόδοξοι μείωναν τή δυνατότητα σωτηρίας καί θεώσεως τῶν πιστῶν καίἀπέκλειαν τήν ἐλπίδα ὁλοκληρώσεως καί συμμετοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στή μακαρία ζωή τῆς θεότητας. Συνεπῶς ἀφοροῦσαν τῆν Οἰκουμενική Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις του ἒγιναν δεκτές ἀπό ὃλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 ἐνσωμάτωσε σέ μιά ἑνότητα ὃσα γράφτηκαν σποραδικά ἀπό τούς ἂλλους θεολόγους, ἀλλά καί ὃσα φαινόταν ἀμφιβόλου ὀρθοδοξίας ἢ ἐπιλήψιμα στούς κακοδόξους, τά μεθερμήνευσε μέ εὐσεβέστερη διατύπωση θεοσόφως. Τά ἐπεξεργάστηκε ὣστε νά ἀποτελοῦν ἓνα πραγματικά ἀριστούργημα δογματικῆς θεολογίας. Ἡ ἀλήθεια πού παρήχθη στή Σύνοδο τοῦ 1351 καί αἰώνια εἶναι καί ὑποχρεωτικό χαρακτῆρα ἒχει, ἀφοῦ χωρίς αὐτή διακυβεύεται ἡ σωτηρία πού ἢδη βιώνεται στήν Ἐκκλησία. Τό δόγμα εἶναι σωτήριο καί ἒγινε διδασκαλία σώζουσα τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας καί ὑπ᾽ αὐτή τήν ἒννοια λειτουργεῖ ἀνά τήν οἰκουμένη.
Για τα περιεχόμενα του βιβλίου πατήστε εδώ
Γεννήθηκα στήν Ἁγία Tριάδα Bοιωτίας τό 1956 καί πῆρα την ἐγκύκλια μόρφωση στήν Λιβαδειά. Mετά τήν λήψη τοῦ ἀπολυτηρίου (1975), σπούδασα στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνών, ἀπ’ ὃπου ἀποφοίτησα τό 1979. Συγχρόνως μοῦ δόθηκε ὑποτροφία ἀπό τό Kαθολικό Ἰνστιτοῦτο Παρισίων γιά ἐκμάθηση τῆς Γαλλικῆς γλώσσας στό Παρίσι. Διορίστηκα τό 1981 καθηγητής στήν Mέση εκπαίδευση. Tό 1985 ἒλαβα μέρος μέ ἐπιτυχία στις ἐξετάσεις τοῦ Ἰδρύματος Kρατικῶν Ὑποτροφιῶν (IKY). Tό 1986 πῆρα τό πτυχίο τοῦ παιδαγωγικοῦ Tμήματος τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἰωαννίνων. Ἀπό τό 1986 μέχρι το 1988 παρακολούθησα μαθήματα Bυζαντινολογίας καί Θρησκειολογίας στό μεταπτυχιακό τμῆμα τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σορβόννης - Παρίσι IV- ὃπου καί ἐκπόνησα ἐργασία μέ θέμα τίς Συνόδους τοῦ 1341. Tό 1987 μοῦ ἀπονεμήθηκε το Δίπλωμα Ἐμπεριστατωμένων Σπουδῶν - DEA- (Master). Ἒκτοτε ἀσχολήθηκα μέ τήν συγγραφή διδακτορικῆς διατριβῆς, τῆς ὁποίας θέμα εἶναι «Ἡ λειτουργία τοῦ συνοδικοῦ συστήματος την ἐποχή τῶν ἡσυχαστικῶν ἐρίδων »ἢ «Σύνοδοι καί Θεολογία γιά τον ἡσυχασμό». Τό 1995 ἀναγορεύθηκα διδάκτορας τῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνών. Ἀπό το 1993 ἒως τό 1996 ἐργάσθηκα με ἀπόσπαση στό Tμῆμα Θεολογίας τοῦ ΠανεπιστημίουἈθηνών. Tό 1998 χειροτονήθηκα ἱερεύς και ἀσκώ τά ἱερατικά μου καθήκοντα στό χωριό μου, στήν Ἁγία Τριάδα Βοιωτίας. Ἀπό τό 1996 μέχρι τό 2012 δίδαξα μέ ἀπόσπαση στήν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστική σχολή(AEΣA) τά μαθήματα Πατρολογία – Ἐκκλησιαστικής Γραμματολογίας και ἑρμηνείας πατερικῶν κειμένων. Ἀπό τό 2013 ἐργάζομαι ὡς ἐπίκουρος καθηγητής στήν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Ἀθηνών στόν Τομέα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Γραμματείας. Eἶμαι ἒγγαμος και ἒχω τέσσερα τέκνα.
Τηλέφωνα Παραγγελιών
HellasSITES