Tό βιβλίο αὐτό ἀποτελεῖ προϊόν μακροχρόνιας ζύμωσης καί διεργασίας. Στόχος του εἶναι ἡ ἐξοικείωση τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ μέ ἕνα τμῆμα τῆς Ὑμνογραφίας, τό ὁποῖο ἐμπεριέχει στοιχεῖα τῆς Δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Μέσῳ τῆς ἑρμηνευτικῆς προσέγγισης τῶν ὕμνων, τῆς θεολογίας τους, καταδεικνύεται ἡ δυαδικότητα τῶν φύσεων τοῦ Θεοῦ Λόγου, μέ ταυτόχρονη ἀποφυγή τοῦ διαχωρισμοῦ τους, προκειμένου νά ἀποτραπεῖ ὁ κίνδυνος αἱρετικῶν ἀποκλίσεων.
Στούς ὕμνους τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου στηλιτεύονται, μεταξύ τῶν ἄλλων, οἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Μανιχαϊσμοῦ, τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τοῦ Δοκητισμοῦ κ.ἄ.
Οἱ ὕμνοι τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἀναφέρονται στίς ἐνδοτριαδικές σχέσεις τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, στό δημιουργικό καί λυτρωτικό ἔργο τοῦ Κυρίου, καθώς ἐπίσης καί στήν κρίση τοῦ πλάσματος, κατά τή Δευτέρα Παρουσία.
Ὁ Ἐμμανουήλ Δουνδουλάκης γεννήθηκε στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης τό 1975. Εἶναι Ἐπίκουρος Καθηγητής τῆς Π.Α.Ε.Α.Κ., μέ γνωστικά ἀντικείμενα τήν Ἁγιολογία καί τήν Ὑμνο-
λογία.
Εἶναι ἀριστοῦχος διδάκτορας τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. Πραγματοποίησε σπουδές σέ Ἑλλάδα, Ἑλβετία καί Γαλλία στήν Θεολογία (Προπτυχιακές καί Μεταπτυχιακές σέ δύο Σχολές), στήν Ἐγκληματολογική Ψυχολογία, τήν Ἐπαγγελματική Δημοσιογραφία, τή Διοίκηση-Ἀγορά (Management – Marketing), τήν Ψυχολογία καί τή Συμβουλευτική (Διαζυγίου), καθώς ἐπίσης καί τήν Παλαιογραφία, ἀποφοιτώντας ἀλληλοδιαδοχικῶς καί συνεχῶς μέ ἄριστα. Ὑπῆρξε ἐπίσης πρῶτος σέ βαθμολογική κατάταξη κατά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τίς Θεολογικές Σχολές ὅπου σπούδασε.
Εἶναι γνώστης τῆς Ἀγγλικῆς, τῆς Γαλλικῆς καί τῆς Ἰταλικῆς γλώσσας, καθώς καί βασικῶν στοιχείων τῆς Ἀραβικῆς καί τῆς Γερμανικῆς.
Εἶναι γραμματέας τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί τῆς Παραθρησκείας (ἀπό τό 2010) καί μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τῆς Θείας Λατρείας (ἀπό τό 2012) τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Εἶναι ἰσόβιο μέλος τῆς World Academy of Arts and Culture, καθώς καί μέλος ἄλλων Ἑταιριῶν Λογοτεχνικοῦ καί Ἐπιστημονικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Μέρος τοῦ λογοτεχνικοῦ ἔργου του (πεζογραφία καί ποίηση), ἔχει καταχωρηθεῖ στούς τόμους 27 καί 28 Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας.
Ποιήματά του ἔχουν μεταφραστεῖ στήν Ἀγγλική, τήν Ἀραβική καί τήν Κινεζική γλῶσσα, ἐνῶ κάποια ἀπό αὐτά ἔχουν μελοποιηθεῖ καί ἑρμηνευτεῖ ὡς τραγούδια σέ πολιτιστικές ἐκδηλώσεις στήν Κρήτη.
Στό συγγραφικό ἔργο του περιλαμβάνονται εἰκοσιδύο βιβλία (Θεολογικά καί Λογοτεχνικά), τέσσερα ἀπό τά ὁποῖα εἶναι γραμμένα στήν Ἀγγλική γλῶσσα.
Κύρια βιβλία καί μονογραφίες:
1. Σύγχρονοι Ἅγιοι, Ὅσιοι καί χαρισματικοί Γέροντες. Ἁγιότητα-Κοινωνικότητα-Πολιτισμός (2016).
2. Ἁγιολογικές Παρατηρήσεις στά Ἑορτολογικά τῶν Κυριακῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (2016).
3. «Δεσμά Ὑποβρύχια». Ποιήματα κοινωνικῆς εὐαισθησίας καί προβληματισμοῦ (2016). (Τετράγλωσση Ποιητική Συλλογή, στά Ἑλληνικά, Ἀγγλικά, Κινεζικά καί Ἀραβικά).
4. Ὁ Πόκος στήν Ὑμνογραφία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (2014).
5. The Saints Holy Relics... of the Mediterranean and the Balkans (2014).
6. Hedone and Odyne in the Lives of the Saints (2014).
7. Ἁγιολογικά καί Ὑμνολογικά Μελετήματα Β΄ (2012).
8. Ἁγιολογικά καί Ὑμνολογικά Κείμενα σέ Μάρτυρες μηνός Ὀκτωβρίου (2007).
9. Ἁγιολογικά καί Ὑμνολογικά Μελετήματα Α΄ (2006).
10. Ἡ καύση τῶν Νεκρῶν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (2003).