Ο Φαµπρίς Μελκιό θεωρείται σήµερα ένας από τους σηµαντικότερους σύγχρονους Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς. Από το 2001 µέχρι σήµερα έχουν δηµοσιευτεί πάνω από τριάντα θεατρικά του έργα, αρκετά από τα οποία έχουν αποσπάσει βραβεία και µεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Ο αναγνώστης των κειµένων του Μελκιό βρίσκεται συχνά µπροστά σε ένα σχετικά νέο είδος θεατρικής γραφής, το κινηµατογραφικό θέατρο. Η επιρροή του κινηµατογράφου (και κυρίως του µοντάζ) και της τηλε-πραγµατικότητας είναι προφανής και καθοριστική σε αρκετά του έργα. «Το κερί της ζωής µου» (ή «Ο συνένοχος θεατής»), αποτελεί µια καυστική, ανατρεπτική και τολµηρή θεατρική γραφή στην οποία συνδυάζονται στοιχεία ποιητικής κωµωδίας µε κάποια στοιχεία τραγωδίας µέσα από έναν έντονα αποδοµηµένο ελλειπτικό λόγο που σκιαγραφεί εύθραυστες διαταραγµένες συγκρουσιακές συναισθηµατικές σχέσεις στις οποίες εµπλέκεται, µε άµεσο τρόπο, «ο συνένοχος θεατής». Η υπόθεση : Ένα συνηθισµένο ζευγάρι στο οποίο ο άντρας είναι ασφαλιστής και η γυναίκα οργανώνει events. Στην επαναλαµβανόµενη και σταδιακά φθίνουσα καθηµερινότητά του, θα εισέλθει ένα τρίτο άτοµο που θα έρθει να ταράξει κοινωνικούς και θεατρικούς κώδικες. Πρόκειται για έναν άντρα, τον «άλλο άντρα» του έργου, που είναι ερωτευµένος µε τον άντρα του ζευγαριού και που αποφασίζει να «κρατήσει το κερί της ζωής τους», να γίνει δηλαδή ο «εξυπηρετικός» συνένοχος «τρίτος» της σχέσης τους, ζώντας µαζί µε το ζευγάρι, στο ίδιο σπίτι, στο ίδιο δωµάτιο, οργανώνοντας-καθορίζοντας τη ζωή τους, τη σκηνική δράση αλλά και τη συµµετοχή του κοινού στη θεατρική πράξη. Θέατρο υψηλού επιπέδου από ένα από τα πιο αγαπηµένα παιδιά των Γάλλων κριτικών, κείµενο που, µέσα από ενίοτε ξέφρενους θεατρικούς ρυθµούς, παρασύρει µεταφραστή, αναγνώστη και θεατή σε µονοπάτια παρανοϊκών φαντασιώσεων µε έντονα ρεαλιστικά στοιχεία.
Έχει µεταφράσει από τα γαλλικά στα ελληνικά Ρεµί ντε Βος («Μέχρι να µας χωρίσει ο θάνατος», Εκδ. Γρηγόρη, 2011), Μαξ Βιλαίν («Τρεχαντήρια της Μεσογείου», Εκδ. Γρηγόρη, 2009 ), Μολιέρο («Η Πριγκίπισσα της ‘Ηλιδας» , Κέδρος, 2007), Φρανσουά Μασπερό, («Οι Μέλισσες και η Σφήκα», Σοκόλης, 2005), Σίλικ Σανταµαρία («Πάταγος», δίγλωσση έκδοση, Grassen, 1990 και “Γαλανόλευκα”, δίγλωσση έκδοση, Les Cahiers de l Arbre, 1998) καθώς και από τα ελληνικά στα γαλλικά τον «Πρωτοµάστορα» του Νίκου Καζαντζάκη (δίγλωσση έκδοση, A-Die, 1995) ενώ είναι συγγραφέας του δοκιµίου «Βία και θυσία» γύρω από το θεατρικό έργο του Παντελή Πρεβελάκη (Έψιλον, 1999).
Ο Δηµήτρης Φίλιας γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τµήµα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών και µετεκπαιδεύτηκε, ως υπότροφος της Γαλλικής κυβέρνησης, στο Πανεπιστήµιο της Σορβόννης (1981-1986) του οποίου και ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ Γενικής και Συγκριτικής Γραµµατολογίας (Ιούνιος 1986). Δίδαξε στα Πανεπιστήµια Ιωαννίνων (1989-1994), Πάντειο (1994-2001) ενώ από το 2001, ως Επίκουρος Καθηγητής και από το 2008 ως Αναπληρωτής Καθηγητής, διδάσκει Λογοτεχνική Μετάφραση από τα γαλλικά στα ελληνικά στο Τµήµα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερµηνείας του Ιονίου Πανεπιστηµίου στην Κέρκυρα. Έχει συµµετάσχει σε Συνέδρια και έχει δηµοσιεύσει πλήθος µελετών σχετικών µε ζητήµατα Μετάφρασης, Γαλλικής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Γραµµατολογίας.
Τηλέφωνα Παραγγελιών
Καλάθι
HellasSITES